Porównanie technologii mineralizacji do tradycyjnej spalarni odpadów
Porównanie technologii mineralizacji do tradycyjnej spalarni odpadów, wskazuje na konkretne zalety pierwszego rozwiązania. Jest ono bardziej ekologiczne, bezpieczniejsze i efektywniejsze. Zachęcamy do zapoznania się z podstawowymi informacjami na temat różnic i podobieństw obu tych metod.
Mineralizacja metodą quasi-piorolizy
W metodzie tej stosuje się technikę quasi-pirolizy oraz zagazowywania, podczas której mineralizacja odpadów odbywa się w temperaturze między 300-600oC. Produktem unieszkodliwiania jest minerał oraz gaz organiczny CxHy i CO, które nie stanowią odpadów niebezpiecznych.
W procesie tym można unieszkodliwiać odpady płynne, stałe i półpłynne o charakterze organicznym. Nie ma znaczenia ich wartość opałowa, zawartość związków toksycznych, olejów oraz popiołu. Metodzie tej podlegają też odpady niebezpieczne, które są unieszkodliwiane do inertnego minerału.
Jest to metoda ekonomiczna, podczas której można częściowo odzyskać energię cieplną i wytwarzaną w procesie – energia odnawialna.
Tradycyjna spalarnia odpadów
W metodzie tej następuje termiczne przekształcanie odpadów w procesie spalania (850-2500°C). Powoduje to produkcję gazów o dużym stopniu toksyczności.
Takiemu przetworzeniu podlegają materiały o dużej wartości opałowej, niskiej wilgotności, a także niskiej zawartości siarki, chloru i popiołu. W tym również odpady zakaźne.
Jest to metoda droga i energochłonna, ponieważ konieczne jest w niej stosowanie drogich sprzętów monitorujących cały proces.
